Hankak lokatz artean
Azken hilabeteetan asko aldatu da gure errealitatea, eta normaltasun berrira egokitu beharra dugu orain. Ez dira gutxi bilakaera honetan guztian izan eta izango ditugun buruhausteak.
Iturria: Berria.eus
Egilea: Eñaut Aiertzaguena Brabo
Azken hilabeteetan asko aldatu da gure errealitatea, eta normaltasun berrira egokitu beharra dugu orain. Ez dira gutxi bilakaera honetan guztian izan eta izango ditugun buruhausteak.
Haur eta nerabeak konfinamenduko lehenengo katebegian lotuta ahaztu zitzaizkigun, eta ordutik arreta gehiago eskaini diogu tabernak noiz irekiko, kirola non egingo edo dendetara nola sartuko argitzeari. Nekeza izan da konfinamenduak iraun duen artean haur eta nerabeei buruzko ezer aditzea esaldi berean ikastetxeak aipatu gabe, etxetik egin beharreko lanak, eskolak berriz irekitzea, irailerako zer egin... Zer geratzen da, ordea, haur eta nerabeen aisialdiarekin?
Udalekuen inguruan izugarrizko ziurgabetasuna nagusitu zen, deskonfinamenduko 3. fasean irizpide batzuk argitaratzen hasi ziren arte. Baina bitartean jendea ez da lo egon hemen.
Aspaldi hasi ginen hezkuntza ez-formalean aritzen garen hainbat eragile gai hauen garrantzia aldarrikatzen, eta gure ahanzturaren konfinamendutik haur eta nerabeak astiro-astiro mundura ateratzen. Orain beraiekin lan egiteko unea heldu zaigu!
Haur eta nerabeei zuzentzen diegun aisialdi eskaintzaz pentsatzen hasita, sarri etorri izan zait burura ea benetan nori egiten diogun eskaintza hori. Haur parke bat ez da hesiz inguratzen haurrek hala nahi dutelako, ez da lurra kortxoz estaltzen hala erabaki dutelako, edo inguruan bankuak jartzen eurak esertzeko. Helduok egiten dugu hori helduon beharrak asetzeko. Kate hori apurtzeko ere bada garaia, ez duzue uste
Udalekuen kasuan albistegi nahiz instituzioak kontziliazio familiarrarekin lotzen hastea nahikoa izan zen hezkuntza ez-formala zer gutxi ezagutzen den ohartzeko. Zertarako dira bada udalekuak?
Balio beza geldialdi honek orain arteko kortxozko zoruan itzulipurdi bat eman eta hankak belar eta lokatz artean lurreratzeko. Udalekuek haur eta nerabeen behar asko asetzen dituzte, elkar heztea bultzatzen dute, zaintzea, ezagutzea, norbere gaitasunak deskubritzea, berdinetik berdinera eraikitzea... Horretarako balio dute udalekuek.
Dramatiko jarri gabe badakigu udalekurik gabeko uda batean ez dela mundua bukatuko, ezta merkatua itxitako hilabete batean ere, elkarren zaintza erdigunean jartzen badugu. Ez, udalekurik gabe ez da mundua amaitzen, baina bai haur eta nerabeak berriz ahazten baditugu eta berriro ere ikastetxeetan edo hesitutako jolas parkeetan konfinatzen baditugu.
Herriz herri, arauak arau, ari dira aurten ere udaleku ezberdinak antolatzen. Txalotzeko lana egiten ari dira ekimen horiek guztiak antolatzen dabiltzanak. Horietatik kanpo geldituko da haur eta nerabe asko, ordea. Aukera paregabea dugu, beraz, gure inguruko haur eta nerabeak hobeto ezagutzeko, zer nahi duten galdetzeko, beraien desio eta beharrak deskubritu eta horiei batera erantzuten saiatzeko.
Aitortuko dizuet nik negar egiten nuela haurra nintzela udalekuetara joatean, urduritasuna, beldurra, segurtasun eta konfiantza falta... Orain egoera berean dauden haur eta nerabeak entzuten saiatzen naiz. Horretan jarduten dugu udalekuetan. Beraz, ordua da akaso kontziliaziorako tresna gisa beharrean, udalekuak, balioen hezkuntza, haur eta nerabeen parte hartzea gure hiriak herri hezitzaile bihurtzeko eredutzat hartzeko.
